Trauma's slapen niet, ook niet na de dood. Ze blijven een vruchtbare bodem zoeken om in te kunnen worden opgelost, in de kinderen of in volgende generaties - Dawson Church

Een omslag in mijn leven

Op mijn 24e maakte ik een bom-aanslag op Bali mee en ik werd beroofd in Combodja, mijn neefje overleed aan kanker toen hij 11 was en mijn andere neefje werd geboren en bleek een zorgintensief kind te zijn. Door de bomaanslag ging ik ineens getraumatiseerd van Bali naar huis.

Wat nu…

Het was worstelen en nooit voelde ik me écht vrij en blij. Na mijn 1e bevalling kreeg ik een postnatale depressie. Toen ik de moed had verzameld voor een 2e kind, viel ik nog een keer ik het zwarte gat. Ik bikkelde zo goed en zo kwaad als het ging door.  Toen mijn kinderen 4 en 2 waren was ik continue overprikkelt was en kon alleen maar boosheid voelen in mij.  Ik voelde geen JOY. En god wat waren mijn kinderen schattig en mijn man zorgzaam.

Allebei mijn kinderen zijn gepest

Zulke leuke kinderen en toch werden ze allebei gepest op de basisschool. Hoe kan dat? Deze vraag hield mij bezig.

Als wij als ouders onze stenen oprapen, hoeven onze kinderen het niet te doen. 

Het ging niet goed een tijdje terug met onze tienerdochter en ik zei tegen mijn man:
‘ Wij moeten aan de bak.’
Hij ging mee 🙌
Dynamiek; De geëigende plek; anciënniteit en de juiste plaats
Mijn man voelde dat de relatie met zijn moeder niet in orde was.
Hij deed een opstelling ( gescheiden ouders, vechtscheiding en stiefvader) Hij was op een plek gaan staan waar hij niet hoort en dat zag je in gedrag.
Hij was een opstandige puber, er waren veel ruzies en zoekende naar zijn eigen identiteit. Oudste kinderen hebben vaak de neiging om op de plek in te nemen van een vertrekkende ouder.
Toen mijn man op de juiste plek in zijn systeem van herkomst ging staan liepen de vriendschappen van onze zoon als een zonnetje.
Het hele systeem kwam tot rust en dat is merkbaar in ons gezin in het hier en nu.
Dynamiek: Iedereen hoort erbij ( zowel de levende als de doden)
Ik voelde constant onrust.
Ik deed een opstelling ( kindje overleden bij mijn oma en het verdriet was te groot) Er is niet gesproken over dit kindje.
Dat zorgt ervoor dat het systeem uit evenwicht raakt en niet compleet is.
Iemand uit de volgende generatie zal, en dit gebeurt onbewust, voor het evenwicht gaan zorgdragen en de persoon weer in beeld brengen. Ik was dat verdriet gaan dragen. Door het verdriet van mijn oma een plek te geven en het verzwegen kindje keerde de rust in mijzelf weer terug en ontspande mijn dochter ook weer. Dat zag ik vooral aan het beter kunnen slapen.
Het systeem was weer compleet en dat gaf rust.
Nu hoeven onze kinderen de dynamiek tussen ons niet meer te dragen en zijn zij vrij in denken, doen en voelen.
Eén van de uitspraken die mij zo zijn bij gebleven tijdens de training systemisch coachen is:
‘Als wij ouders onze stenen oprapen, hoeven onze kinderen het niet meer te doen.’
Loop jij als moeder of vader vast en voel je dat er ‘iets’ speelt en wil je kijken naar wat er mogelijk speelt, naar wat jij probeert op te vullen?
Een systemische coaching doe je zodat je weer vrij wordt in denken, doen en voelen.